Sunia, telefon i haiku

Dostałam dziś zupełnie niespodziewanie wiadomość o Suni i jej aktualne zdjęcie. Panienka teraz nazywa się Borówka. Koteczka jest kochana, słodka i taka piękna, że aż mi żal, że ją wydałam. Pocieszające jest to, że doskonale trafiła , jest szczęśliwa i rozpieszczana. Mimo to nie zapomniałam o niej i wciąż się o nią martwię. Nie mogę też zapomnieć jej rozpaczy i przerażenia gdy wkładałam ją do transporterka. Opierała się z całej siły,wyciągała łapeczki przez otwory a mnie serce pękało. Z takim wyrzutem na mnie patrzyła, że do dziś śni mi się to po nocach. Nigdy więcej nie chciałabym tego przeżywać. Nie nadaję się na dom tymczasowy. Za bardzo przyzwyczajam się do wszystkich bied, które do mnie trafiają i potem z oddaniem jest problem. Teraz mi zostały 3 maluchy a kiedyś wzięłam parkę, która też została na stałe a wzięłam tylko na chwilę bo fundacja szukała im domu. Tak to już jest ze mną pokocham i zostawiam innej opcji nie ma.

Józek już jest prawie zdrowy. W moczu ma jeszcze tylko trochę leukocytów a po białku i krwi ani śladu . Na szczęście i mam nadzieję, że tak będzie bo karmę urinal wcina aż miło. Tylko czatuje pod drzwiami od spiżarki i czeka kiedy mu napełnię miseczkę. Dużo też pije a to sprawia, że  dużo siusia i oczyszcza mu się dzięki temu pęcherz z resztek piasku. Podczas choroby Józka, gdy musiałam z nim przejść przez pół miasta do postoju taksówek bo był mróz a najbliższy autobus odchodził dopiero za 40 minut, podjęłam decyzję o zakupie telefonu komórkowego, pierwszego w życiu. Do tej pory nie kupowałam bo nie znosiłam komórek. To ciągłe dzwonienie w autobusach, sklepach i na przystankach. Ta muzyczka i pikanie to tu to tam dla istoty takiej jak ja, rozmiłowanej w ciszy to istna zgroza. Jak postanowiłam tak zrobiłam. Kupiłam telefon i od kilku dni się nim bawię. Aparat jest fajny i ma sporo funkcji.  Całkiem nieźle sobie z nim radzę, intuicyjnie na wyczucie bo był bez instrukcji. No i muszę przyznać, że zabawka jest ekstra. Prawie się zakochałam i już teraz planuję zakup nowego aparatu/mój jest używany/.Może nawet smartfona kto wie czas pokaże. Na razie cieszę się z tego co mam i przeglądam oferty  sklepów internetowych. No i nabieram odwagi bo wczoraj dobrałam się do aparatu mojej mamy i bez problemu doszłam jak się nim posługiwać. Zrobiłam jej klika zdjęć i wyczyściłam skrzynkę z esemesów czego sama zrobić nie potrafiła choć ten aparat ma już z pół roku.
No i na koniec moje haiku z konkursu zimowego. Zajęłam 4 miejsce i wygrałam książkę z czego się bardzo cieszę bo to pierwszy konkurs w jakim brałam udział.

ogród w śnieżycy
gałęzie jałowca
ciążą ku ziemi