I po świętach

No i styczeń. Wreszcie koniec tych szaleństw. Co rok  pod koniec grudnia obiecuję sobie, że w tym roku święta i Nowy Rok przeżyje spokojnie i w zasadzie ostatnimi czasy to mi się udaje. Siedzę w domu na kanapie, leniuchuję i niańczę koty. I tak ma być. Zero gości, wizyt i rewizyt, zero strojenia się w wizytowe ciuchy, zero kręcenia loczków itp. itd. Tak jak lubię. I wszystko było by w porządku gdyby nie okres przedświąteczny. Tu ulegam ogólnym trendom i szaleje nadal tracąc energię na  porządki, zakupy i pitraszenie. W przyszłym roku i to ograniczę mam nadzieję. Mój biedny kręgosłup będzie wdzięczny...

Dzisiejszy dzień zaczął się bardzo wcześnie bo pobudką o 5,30.Musiałam wstać tak wcześnie, żeby zdążyć z Krzyśkiem na komisję lekarską do ZUSu na 8,10. Od kilku dni żyliśmy tylko tym. Rentę teraz dostać jest dość trudno. Wprawdzie Krzysiek jest na rencie od kilku lat ale to zawsze niewiadoma. Tym razem się udało za pierwszym podejściem. Całe szczęście bo gdyby grupy mu nie przyznali to i pracę by stracił. W zakładzie pracy chronionej pracują przecież tylko renciści.
Po powrocie z miasta i wypiciu kawy zwaliłam się na kanapę jak kłoda i spałam 2 godziny. Krzysiek napalił w piecu i nakarmił zwierzęta. Tak więc po raz kolejny stwierdziłam, że mężczyzna w domu się przydaje.a jakże.
Po południu sesję zdjęciową miał Śnieżuś. Jest najbardziej oswojony z trójki maluchów. Przychodzi, łasi się, pięknie mruczy, prosi łapką o kanapkę a ostatnio nawet wyleguje się obok mnie na kanapie. Rośnie coraz większy i z kociaczka zamienia się w poważnego kawalera. Ma już około 6 miesięcy i coraz szybciej zbliża się termin jego zabiegu. W tym miesiącu już mu się nie upiecze bo się boję kłopotów. W styczniu kotki mogą mieć ruję i co wtedy. Tabletki oczywiście im podam, ruję przerwę ale ryzyko zawsze istnieje.

Coś mi się dzieje z blogiem nie mogę odpowiadać na komentarze.Coś się blokuje...