Wspomnienia o dziadku Edku, angelit, aforyzmy i coś na ząb...

Wczorajszy dzień był dla mnie szczególny  bo wczoraj minęło 17 lat od dnia  pożegnania na zawsze dziadka Edka/Edwarda/ czyli taty mojej mamy. Dziadek odszedł w wieku 81 lat na zapalenie płuc co było dla niego wybawieniem bo pozwoliło mu uniknąć bólu i cierpienia czekającego go z powodu raka na którego zapadł  jakiś czas wcześniej. Dziadek sporo w życiu przeszedł. Pracował intensywnie i był inwalidą wojennym odznaczonym kilkakrotnie za odwagę i dzielność w czasie  obrony Warszawy. Był patriotą, odznaczenia nosił z dumą i często o wojnie opowiadał a także o pobycie w wojsku czyli czasach gdy pełnił warty pod Grobem Nieznanego Żołnierza w Warszawie. Na rentę przeszedł wcześnie ale  pracował za to w domu i obejściu, remontował, ulepszał, rozbudowywał po wiele godzin dziennie. Pielęgnował ogród i sad, który sam założył. Kochał sport/grał w piłkę nożną/motocykle, psy, pszczoły  i gołębie a także owce, które przez kilka lat hodował w celu pozyskania mleka i wełny. Pamiętam z jakim trudem co roku szukał nowych  domów dla podchowanych jagniąt i to domów zdecydowanych na pozostawienie ich przy życiu. Na sprzedaż w celu uboju się nie zgadzał nawet wtedy gdy potencjalny kupiec kusił dużym  zyskiem. Mnie kochał i rozpieszczał po swojemu czyli wsuwał mi  ukradkiem, żeby babcia nie widziała do ręki pieniądze np. na wymarzoną bluzkę czy książkę i to nawet wtedy gdy byłam już dorosła i miałam własne dochody. Kochał też swój samochód i choć rzadko nim wyjeżdżał poza podwórko często wyprowadzał go przed garaż i polerował i czyścił i pucował a my z babcią i mamą podśmiewałyśmy się z niego a on się tym nie przejmował i pieścił ,,swoje autko"dalej...Tyle lat już dziadka nie ma fizycznie obok mnie a ja wciąż wspominam i wspominam i nasłuchuję jego kroków w sieni...I tak już pozostanie bo jestem sentymentalna i wcale się tego nie wstydzę...

Wczoraj oprócz wspomnień i palenia świec, prawie przez cały dzień, w intencji dziadka pracowałam też intensywnie nad książką z aforyzmami i napisałam prawie  połowę czyli zatrzymałam się na 100 aforyzmach a mam napisać 200 tak, żeby powstała książeczka około 70-80 stron. W takim tempie jakie sobie wczoraj narzuciłam skończę szybko. Gorzej będzie z wydaniem bo wydawcy jeszcze nie znalazłam i nawet nie zaczęłam jeszcze szukać i specjalnie mi się z tym nie śpieszy...

Łatwiej drzwi do serca
otworzyć czułym gestem
niż wyważyć taranem

Trudna rozmowa z głuchym
i kochanie z orężem w dłoni

Im cięższy oręż zdobywcy
tym twierdza serca
grubsze mury stawia

Ogień w sercu
łatwiej zgasić złym słowem
niż wiadrem wody


A dziś prawie cały dzień leniuchuję, trochę czytam, trochę dziergam, trochę śpię, trochę medytuję tym razem z angelitem...

Angelit to bardzo szczególny kamień i od dawna planowałam go nabyć ale tak jakoś mi schodziło. Kusił mnie zwłaszcza z tego powodu, że reklamowany był jako ten, który pomaga nawiązać kontakt z aniołami. No cóż co prawda kontakt z aniołami nawiązać można i bez niego ale, właśnie ta jego właściwość w moim przypadku sprawiła, że kamień kupiłam. I się z tego cieszę bo kamień ma bardzo przyjemne wibracje i rewelacyjnie mi się z nim pracuje. I faktycznie częściej anioły widzę gdy z nim medytuję...Kamień przydaje się osobom pragnącym rozwijać się duchowo a także astrologom, uzdrowicielom i wszystkim tym, którzy są nastawieni na kontakty z ,,drugą stroną".

Obiad był dziś prosty jak zawsze no może prawie zawsze, smaczny i bezmięsny...

sos warzywny

kawałek papryki
spora cebula
2 pieczarki
starta marchew
koncentrat pomidorowy
ząbek czosnku
mąka
listek laurowy
sól
pieprz
olej
przyprawy ziołowe/chili, papryka słodka i ostra np./

Warzywa i pieczarki pokroić a co się da zetrzeć na tarce i dusić na oleju z przyprawami. Po chwili zalać wodą i ugotować. Zaprawić koncentratem i mąką. Podawać do klusek np.kładzionych albo z ziemniakami czy też z makaronem. Z ryżem nie próbowałam jeszcze ale może...

A na kolację będą bułki z pikantnym nadzieniem z warzyw i pieczarek, rumiane i posypane ziołami...

Miłej niedzieli...