piątek

Od wtorku ćwiczę oprocz jogi tai chi i qigong. Te ostatnie ćwiczenia bardzo mi pasują, bo są prostsze niż klasyczne tai chi. Ćwiczę od 20 minut do godziny. Energii mam trochę więcej i chętniej się ruszam. Już tak sie nie bronię przed wstaniem z kanapy. Zobaczymy dalej. Takie tempo chcę utrzymać conajmniej miesiąc. Te ćwiczenia pomagają na spooj wewnętrzny, nastrój, ale co dla mnie ważne zwiększają elastyczność i są wskazane przy reumatyźmie.

Dieta mi idzie i waga spada. Jeszcze 2 kg i odetchnę, bo zejdę do nadwagi. Ta otyłość mnie strasznie gnębi.

Za kilka dni wezmę się za działalność artystyczną, bo mi się śnio, ze tata zapisał mnie do szkoły. Jeden z przedmiotów to była plastyka. Wniosek jest taki, ze to moje zadanie na ten rok.

Zaczynam myśleć o wiośnie i pracach, ogrodzie. W tym roku kupiłam tez trochę roślin sadowniczych w tym sporo do doniczek. Jeśli zimę przetrwają, to dokupię. Myślę głownie o czereśni i nektarynie. U mnie kiedyś o sad przydomowy dbał dziadek. On sadził wszystko w gruncie. Wcześniej kopał olbrzymie doły, wybierał piasek i napełniał je dobrą ziemią. Rosły jabłonie, grusze, śliwy, wiśnie, orzechy włoskie, renkloda, mirabelki. Były też maliny, agresty, porzeczki w roznych kolorach. Owoców co roku była masa, bo trzeba było gotować kompoty. Coli się nie pijało. Wtedy nie było jeszcze plagi perzu. W sadzie rosła trawa, która była regularnie koszona.

Często wspominam dziadka. Był bardzo pracowity. Wspominam też innych moich biskich, którzy ze mna mieszkali. Wychowałam się w domu w ktorym żyły dwie ciocie i dziadkowie. Wszyscy mieli osobne mieszkania. Dom nie był luksusowy, ale wygodny. Gdy skończyłam osiemnaście lat odesza moja ukochana ciocia Resia i dostałam po niej mieszkanie, a w zasadzie domek. Później przeprowadziłam sie do dużego domu, gdy rodzice wjechali do Kamesznicy do domu, ktory sobie kupili i rozbudowali. Później odeszla druga ciocia, a rodzice wrocili. U mnie był zwyczaj, ze gdy trzeba było pomagać starszym, robili to bliscy. My pomagamy mojej mamie. Teraz nie ma juz takiej mody. Dzieci sa wygodne. Chca wolności i najlepiej by obowiazek z siebie zrzucily. Twierdzą, że domy starców to coś idealnego dla wszystkich bez rożnicy. Nieważne, że matka czy ojciec woli być w domu, bo np. nie lubi tłumu i jest przywiązany do własnego mieszkania. Traktują to jako upór, fanaberię i zalecaja kontakt z psychologiem. Ja zostanę w domu. Wymyślę jak to zrobić... Nie zamierzam ostatnich chwil spędzić w koszmarze...

Kajtuś się przyzwyczail. Czasem jeszcze próbuje uciekać i któregoś kota pogoni, ale to jest do przeżycia...:)