Oddech jesieni, poezja, pożegnanie drzew, zakupy i potrawy na chłody...

Żniwa już przeszły a już powoli czas obfitości  i w ogrodach też się kończy. Jeszcze tylko drzewa w sadach uginają się od owoców. Spiżarnie stopniowo się zapełniają a przetworów przybywa i u mnie. Czas jest bardzo pracowity i płodny. Czas  na pierwsze podsumowania co mi się w tym roku udało zdziałać a co jeszcze czeka na realizacje. Czas też na okazanie wdzięczności matce naturze za dostatek i czas przełomu bo powoli lato się kończy i czuć już zbliżającą się nie ubłagalnie jesień. Pierwsze bociany już odleciały a następne szykują się do podróży. Podobnie jaskółki. Słońce inaczej świeci i niby daje ciepło w dzień ale nie grzeje zbyt mocno tak, że upały już nie takie dotkliwe. Liście na agrestach i porzeczkach już podeschły i stały się papierowe, winogron dojrzał i zaczyna gubić liście a winobluszcz zaczyna się przebarwiać na czerwono. Czarny bez już prawie dojrzały a orzechy jeszcze trochę i zaczną pękać. Pokrzywa już straciła urodę i przestałam dodawać ją do potraw. Poranki są już chłodne podobnie jak noce i wieczory. Od kilku dni zarzucam już wieczorem chustę na zziębnięta ramiona a wczoraj w nocy odkryłam się i obudziłam z zimna. Marzę o rozpaleniu w piecu a moja mama pali już wieczorami, od kilku dni czego jej zazdroszczę. Koty nie gubią już sierści i od paru dni wyjadają wszystko z misek a Mruczek zaczął wciskać się pod koc i tak śpi przytulony do mnie. Opanowała mnie nostalgia i sporo wierszy powstaje...

  Gdy lato z jesienią się wita

za tydzień dzień dwa

powitam miękkie rysy dnia

z zachwytem tonąc

w oczach jesieni

mgły lekkie jak woal

ośmielone rześkością poranka

rozgoszczą się

na łąkach i ugorach

zafalują między pniami brzóz

przytulą do serca astry

a przed chciwym wzrokiem skryją

pękające orzechy i rumiane jabłka

pyszne liście powoli zaczną

nucić pieśń rozstania

a winobluszcz pierwszy

krwistym rumieńcem

pożegna odchodzące lato

bociany po raz ostatnio

przepłyną sennie nad polami

a ja odkryję

zwiewną nitkę babiego lata

podążającą ku słońcu

Piszę też haiku i brakuje już tylko kilku a będzie następny tomik, który wydam prawdopodobnie w przyszłym roku. Ostatnio moje haiku o tematyce letniej zdobyło pierwsze miejsce w konkursie z czego bardzo się cieszę...

oto ono

drzewo przy ganku
stopnie schodów do domu
żółte od gruszek


a to haiku na powitanie jesieni

winobluszcz obok drzwi
pierwszy czerwony liść
przy twojej twarzy


chłód o poranku
suchy liść winorośli
w twoich dłoniach

http://poezjaduszmalowane.blogspot.com/2013/08/drzewo-przy-ganku.html


Czuć już  rześki oddech jesieni a u mnie od poniedziałku zaczyna się wycinka pierwszych drzew, tym razem dwóch jabłonek. Jest mi ich tak strasznie żal bo zżyłam się z nimi, przyzwyczaiłam się do nich, pamiętam je od dziecka no i to mój dziadek je sadził i pielęgnował. Były piękne- gęste, rozłożyste i zielone. Rodziły wspaniałe soczyste i kruche, słodko- kwaśne jabłka, bardzo smaczne i duże, doskonałe i do schrupania i na przetwory i do ciast. Nigdy bym ich nie wycięła gdyby nie to, że bardzo ostatnio zmarniały i już prawie uschły. Od kilku lat nie dawały już owoców ani cienia i nawet ptaki już nie wiły w ich koronach gniazd a i rzadko przysiadały. Tyle lat zwlekałam i zwlekałam ale w końcu decyzja podjęta i  za kilka dni tych wspaniałych drzew już nie będzie a w przyszłym roku na ich miejscu będą pewnie już rosły nowe młode drzewka bo bardzo mi brak własnych owoców. Drewno się nie zmarnuje bo zostanie pocięte na klocki i w ten sposób moje ukochane drzewa po raz ostatni obdarzą mnie w zimie dobrem- tym razem ciepłem a mnie pozostaną zdjęcia i wspomnienia...Przemijanie ale taka jest kolej rzeczy...

Upały przeminęły i wybrałam się wreszcie na targ na zakupy. Wyprawa była bardzo owocna bo przytargaliśmy z Krzyśkiem sporo owoców na przetwory czyli na sos chiński i na sos paprykowo-czosnkowy oraz parę drobiazgów z giełdy staroci i piękny taboret na kręconych nogach. Nie są to wprawdzie antyki ale oko cieszą. Solniczka z porcelitu stoi już umyta i wyparzona na blacie a komplet kuchenny z Włocławka składający się z łyżek, widelca, ubijacza i tłuczka zdobi już ścianę w kuchni a taboret zachęca do odpoczynku w pracowni. Przy okazji pobytu na targu odwiedziłam też miejsce gdzie sprzedawany jest drób i króliki i widziałam kury między innymi młode mieszane z zielononóżkami po 20 zł. Wyglądały bardzo dobrze i pewnie bym je kupiła. bo rodzina już prawie urobiona ale trzeba jeszcze poprawić komórkę a w tym roku raczej z tym nie zdążymy...Teraz marzę o kozie a raczej o parze z karpackich bo skoro są na hodowlę dotacje to tak sobie myślę, że młode także koziołki, od mojej pary miałyby szansę na  długie życie...Rodzina  a zwłaszcza Krzysiek jest oczywiście przeciwna a ja się nie zgadzam na pozbawianie życia młodych. A więc muszę wszystko przemyśleć...

Jesień za pasem i powoli wprowadzam do jadłospisu coraz więcej potraw mięsnych i treściwych. Jemy więcej ziaren w tym ciecierzycy i soi a dziś były na kolacje śledzie...


Śledzie w ziołach

5 płatów śledziowych
1 duża cebula
0, 5 łyżeczki pieprzu
0,5 łyżeczki majeranku
0,5 łyżeczki tymianku
0,5 łyżeczki rozmarynu
0, 5 łyżeczki bazylii
5 łyżęk oleju
5 łyżek octu

Śledzie wymoczyć i pokroić. Cebulę rozdrobnić. Przyprawy wymieszać. W słoiku układać warstwę śledzi i cebuli, posypać ziołami polać olejem i octem. I tak na przemian. Wstawić na 2 godziny do lodówki i smacznego...