Codzienność i zmiany...

Ostatnio nie siedzę już do rana na Interpalsie. Chodzę spać góra o drugiej. Często wcześniej. Wstaję około dziewiątej, dziesiątej. Przestawiam swój organizm na lepsze tory. Mam co prawda problemy z zasypianiem, ale pomaga Reiki i szklanka melisy. Idzie mi nawet nieźle. Powoli mój organizm zaczyna to akceptować i często już po dwunastej zaczynam ziewać. Ze znajomymi z Korei rozmawiam w dzień. Jak są dostępni. Jeśli nie to trudno. Nie będę się dostosowywać i zarywać nocy, bo to niezdrowe i urodzie nie służy.
Często teraz za to rozmawiam z mężczyznami z Algierii. Jakoś mam do nich szczęście i ciągle do mnie piszą bez starań z mojej strony. Wczoraj jednemu wysłałam nawet moje zdjęcie sylwetki. Chciałam go spławić, a on stwierdził, ze ładne i natychmiast chciał się ze mną spotkać. Ma 30 lat i wie, że jestem mężatką. Jest wysoki i nawet dość przystojny. Krzyśka zatkało i od razu stał się dla mnie milszy, ale wąsów zgolić nie chce. Ja zarostu u mężczyzn nie znoszę i ciągle teraz o te jego wąsy psioczę.

Jutro jadę do miasta. Muszę, bo nazbierało mi się spraw do załatwienia. Chcę kupić perfumy, róż i może cień do powiek. Muszę być na poczcie. Tego najbardziej się obawiam ze względu na kolejki. Zupełnie nie mam cierpliwości stać i czekać. Krzysiek jedzie ze mną, bo ma być w bibliotece. Później idziemy do brata Krzyśka. Wrócimy pewnie taksówką. Choć tyle dobrego, że z przystanku nie trzeba będzie iść...

A na koniec fryzura, którą znalazłam w internecie. Chcę zapuścić włosy i o niej myślę...