Po świętach i tomik

No i już po świętach. Nawet na swój sposób, mnie to cieszy, bo normalność i codzienność lubię. Święta spędziłam spokojnie. Wszystko biegło swoim torem, leniwie i cicho. Na pasterce znowu nie byłam, a żałuję, gdyż mogłam zamówić taksówkę i do kościoła pojechać. Szkoda. Zawsze wprawdzie marzyłam sobie pojechać na pasterkę saniami, ale i taksówka dobra, gdy śnieżne święta już się w obecnych czasach nie zdarzają często. Muszę koniecznie pojechać w przyszłym roku. Nigdy jeszcze nie byłam, a to podobno inna msza niż wszystkie. Ma klimat i warto choć raz wziąć w niej udział. Pierwszy dzień świąt spędziłam oczywiście w domu na kanapie i w piżamie. Tak jak lubię. Obejrzałam po raz setny trylogię w telewizji. Przejadłam się i wyspałam. W drugi dzień świąt byliśmy u brata Krzyśka i nawet przyjemnie spędziłam czas. Na szczęście był tylko Darek i jego pani. Był więc spokój i względna cisza. Przyjęcie na prawie 20 osób z udziałem dzieci było u Darka dzień wcześniej, ale ja nie zgodziłam się wziąć w nim udziału.
Dzisiejszy dzień też jest spokojny i leniwy. Krzysiek był na zakupach, a ja leżę i odpoczywam. Nawet obiadu nie było i nie będzie, gdyż resztki po świętach zalegają jeszcze w lodówce. W przyszłe święta mam zamiar przygotować mniej jedzenia, a część sałatek, śledzi i ciast kupić. Trudno, smak gorszy, ale ja już energii do przygotowań nie mam i zaharowywać się przez kilka dni nie mam zamiaru. W tym roku prawie płakałam w czasie wieczerzy ze zmęczenia i już nigdy więcej nie chcę tego przeżywać. Przecież to nie o to chodzi...
A po południu przypomnę sobie wiersze z mojego tomiku, który właśnie przyniosła listonoszka...