Przytulia, ogród i wiersze...

Dzisiaj dużo czasu spędziłam na dworze, a jeszcze czeka mnie ognisko wieczorem i pieczenie kiełbasek. Po południu korzystając ze słońca zerwałam wreszcie partię przytuli i powiesiłam w domu celem wysuszenia. Po wysuszeniu rozdrobnię, zapakuję do torebek, powieszę nad piecem i będę się nią delektować. Jutro też trochę zbiorę jak pogoda będzie odpowiednia. Tak sobie myślę, że do końca tygodnia wszystka, albo prawie wszystka przytulia z mojej posesji zniknie. Mam nadzieję, że mi się przysłuży. A później przyjdzie czas na zbiory gwiazdnicy i pokrzywy, które już czekają. Maj obfituje w zioła i sporo ich zamierzam zebrać. Tak sobie myślę, że wybiorę się też na zioła na pobliskie ugory i do lasu. Będą ludzie na mnie dziwnie patrzeć ale co tam znają mnie przecież...

Ostatnio nie mam za dużo czasu na robótki, bo znalazłam jeszcze jedną agencję i nawiązałam z nią współpracę. Tym razem piszę teksty krótkie, bo tylko 600 znaków ze spacjami bez synonimów więc pracy szybko ubywa. Trochę już zarobiłam, ale tekstów do napisania jest bardzo dużo i ciągle pojawiają się nowe a ja mam pracę...
W ogrodzie wszystko mi co wzeszło rośnie błyskawicznie i chłody nic nie zniszczyły. Wczoraj Krzysiek przygotował grządki na fasolę niskopienną i tyczną. Za tydzień będę wsadzać z tym, że nie wszystką na raz tylko w odstępach dwutygodniowych. Muszę też wysiać szczaw, macierzankę i jeszcze raz tymianek, dziurawiec i estragon. Nie wzeszło też oregano. Pewnie też kupię jeszcze cukinie, bo 3 się chyba zniszczą. Zmarniały zupełnie, ale co się z nimi stało nie wiem, bo nie jest to wina chłodu. Pięknie idą dynie i czosnek. Bób wzeszedł raczej kiepsko, a pietruszka jeszcze w ziemi siedzi.

Ostatnie wiersze i zmykam do pisania, a później jeszcze medytacja i zabieg Reiki...


Nie potrafię

     nie potrafię biec

szybciej od wiatru

ani wirować wdzięcznie

jak płatki kwiatów wiśni

nie potrafię martwić się

umykającym czasem

a krople deszczu na twarzy

witam z radością

spójrz

już chwyciłam słońce

dłońmi pełnymi wspomnień

marzę

i trwam

chwaląc dni aż po ich kres

 
Swojskie zakamarki

znalazłam w przestrzeni serca

cichy zakamarek

miejsce tchnące spokojem

swojskie i pachnące ziołami

jak kraina dzieciństwa

gdzie bzy rozkwitają

a dmuchawce tańczą w słońcu

odkryłam domek wśród łąk

obrośnięty bluszczem

drewniany omszony płot

i ławkę w słońcu

odpoczywam

odpływam w marzenia

wciąż głębiej i głębiej

a zgiełk teraźniejszości

umyka w nicość niczym dręczący sen