Chory Józek, nowe farby i wiersz...

Wczorajszy dzień był dość nerwowy z powodu Józka, któremu się na szyi zrobił olbrzymi ropień. Zrobiłam mu oczywiście Reiki i coś z ropnia zaczęło wyciekać, ale i tak po południu, pojechałam do weterynarza po szybciej działające leki. Nie chciałam czekać aż mu się wygoi, bo nie jadł za wiele i bałam się problemów. Z kotami wolę nie ryzykować. Dostał więc trzy zastrzyki i po powrocie do domu zaczęło mu się z ropnia coś jeszcze bardziej sączyć. Jutro jestem umówiona na zabieg czyszczenia. Trochę się oczywiście martwię, bo zawsze boję się usypiania. No ale trudno. Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze i komplikacji nie będzie...

Dziś wstałam wcześnie, bo kurier przywiózł mi przesyłkę ze sklepu dla plastyków. Od razu po rozpakowaniu, nie zwracając uwagi na narzekania Krzyśka, zabrałam się za malowanie. Powstały drzewka. Muszę stwierdzić, że farby są wspaniałe i cudnie się nimi maluje. Nie rozwarstwiają się i mają przepiękne kolory jakby stworzone z natury, a nie takie chemiczne jak te, kórymi malowałam do tej pory. Pędzle też sa dobre i szpiczaste. Jednak muszę jeszcze cieńszy pędzelek kupić. Kupię też przy okazji pędzelek wahlarzowy. Z drzewek jestem prawie zadowolona. Brakuje im co prawda jeszcze kunsztu i lekkości, brzozy nie mają cienia, a trzecie drzewko by lepiej wyglądało, gdybym liście namalowała częściowo plamą, ale cóż. Jeszcze o niektórych rzeczach zapominam. Zwłaszcza wtedy, gdy maluję z pamięci czego robić się nie powinno.  Ważne, że już sama widzę błędy, które popełniam. Uczę się stopniowo i mam nadzieję, że kiedyś będzie dobrze...Podobno robię postępy...

Jutro mam odebrać książki o malowaniu, które kupiłam. Zobaczymy...

 A na koniec wiersz, który napisałam na koniec lata...

Jeszcze lato

nie uśmiechaj się

do złotych liści

jeszcze jesień

nie wybuchła pełnią barw

jeszcze nie czas

wędrówek żurawi

nie czas dymów z ognisk

igrających z mgłami

popatrz na słoneczniki

grzejące twarze w słońcu

na malwy

i na szmaragdową trawę

pieszczącą stopy

nie żegnaj lata

ono wciąż trwa