Ucieczka Onki, szerszenie, myszy i akwarele...

Ona znowu uciekła. Nie ma jej już kilka dni, a ja sie okropnie martwię. Wystawiam oczywiście jedzenie i nawołuję, ale kamień w wodę. Jedzenie wprawdzie znika, ale kotki jak nie było, tak nie ma. Od wczoraj mam otwarte drzwi do sieni. Najgorsze jest to, ze Ona miała ruję. Boję się, że to obce koty zjadają wystawione jedzenie. Boje się, bo okolica jest niebezpieczna - droga i psy. W nocy śnią mi się czarne koty bardzo podobne, a to raczej nie jest dobry znak. Wczoraj wieczorem wydawało mi się , że Ona leży jak zwykle na stole w kuchni, a to jeszcze gorszy znak. Czy w ogóle jeszcze żyje? Czy nie cierpi? Utrzymać jej w domu się nie udało, bo bardzo rwała się na dwór. Ciągle czatowała pod drzwiami. Przypuszczam, że kiedyś była kotem wychodzącym i kochała przebywać na zewnątrz. Dom jej nie cieszył. Ani na fotelach nie spała, ani pod piecem, ani na kaloryferze. Nawet nie wiem jak jej szukać, bo kto zwróci uwagę na zwykłego czarnego kota...

Szerszeni już nie ma. Wczoraj przyjechali strażacy i zniszczyli gniazdo. Przyjechać oczywiście nie chcieli i trzeba to było załatwić po znajomości. Od niedawna jeżdżą tylko do instyucji, a osoby prywatne muszą gniazda usuwać we własnym zakresie. Akcja trwała dwie godziny, a strażacy byli w takim specjalnym ubraniu. Kolonia była olbrzymia. Prawdopodobnie owady budowały ją przez kilka lat. Jeden problem z głowy, choć mnie jest tych nieszczęsnych szerszeni teraz trochę szkoda. W sumie mi nie przeszkadzały. Żyły obok mnie i nie niepokojone nie szkodziły mi.

Problem jest teraz z myszami, które najwidoczniej już wróciły na zimę i zdążyły się rozmnożyć. Wczoraj takie mysie dziecko wpadło do miski, w której myje garnki i prawie się utopiło. Oczywiście zabić  malucha nie pozwoliłam, koty z kuchni wygoniłam, a to biedactwo wyniosłam na dwór. Było przerażone i jeszcze teraz czuję te maleńkie czarne jak paciorki oczka wpatrzone we mnie. Ciekawe ile tych myszy jest teraz w kuchni. Ona by wyłapała, ale jej nie ma i nie wiadomo czy wróci...

Wczoraj uczyłam się malowac akwaerle. Miała być minimalistyczna i koniecznie miało być drzewo, bo już chodziło za mną dłuższy czas. Wyszła jak wyszła. Tragicznie nie jest i chyba wreszcie zaczęłam łapać o co chodzi w akwareli z ta wodą i plamą. Zamówiłam ostatnio nowe, lepsze farby i pędzle. Powinno pójść lepiej...Dziś dalsza nauka...