Sarny..pyszny obiad i spacer do lasu

               Dzień rozpoczął się od  przeraźliwego dzwonka telefonu.Próbowałam go zignorować i jeszcze trochę pospać, choć była już 10,ale ktoś był bardzo uparty.Okazało się,że to moja mama z prawdziwą rewelacją o sarnie z dwojgiem młodych spokojnie wyjadającej trawę na podwórzu przed naszym domem.Momentalnie się obudziłam, chwyciłam aparat i cichutko wyszłam przed dom.Niestety zdjęcia nie udało mi się zrobić bo sarny szybko umknęły ale widok był przedni.Zresztą nie pierwszy raz . Sarny bowiem odwiedzają nas regularnie. Pewnie wchodzą od strony pól przez lukę w ogrodzeniu, powstałą jakiś czas temu dzięki złomiarzom,którzy ukradli nam furtkę.Nie miał kto załatać i tak zostało.

               Po wypiciu porannej kawy wyszłam przed dom po chmiel na wianki i wiązanki,które wieszam co roku, na ścianach i drzwiach.Uplotłam  tym razem tylko  jeden wianek i narwałam chmielu na dwie marniutkie wiązanki bo mama była pierwsza i zerwała nisko co ładniejsze gałązki.Tak,że  sprawdziła się stara zasada kto pierwszy ten lepszy.

           Na obiad zrobiłam quiche z pieczarkami i ziemniakami.Wręcz za nim przepadam ,choć czasem zamiast pieczarek używam grzybów leśnych np.opieniek.Jak mam.Tym razem wyszedł świetnie i oczywiście zjadłam na raz aż dwie porcje .I jak tu zmienić się w motyla.

6 średnich pieczarek

2 spore cebule

5 ziemniaków

3-4 jajka

1/2 szklanki śmietany

olej

pieprz

sól

tymianek

1/2 paczki margaryny

 2 szklanki mąki

bułka tarta do formy

woda

       Ziemniaki posolić i ugotować w łupinach,Pieczarki i cebulę drobno pokroić i udusić na oleju z przyprawami.Z mąki 1 jajka ,soli ,margaryny i wody zagnieść ciasto i włożyć do lodówki na godzinę.Tortownicę posmarować margaryną i wysypać tartą bułką.Ciasto rozwałkować i wylepić nim tortownicę z brzeżkiem.Ziemniaki kroić i układać na cieście.Następnie wyłożyć pieczarki z cebulą.Polać śmietaną wymieszaną z jajkami.Można posypać tartym serem.Piec około 30 min w 180 stopniach.

Po obiedzie wybrałam się z moim panem do lasu z zamiarem odwiedzenia miejsc,w których występują opieńki.Mieliśmy nadzieję na dobre zbiory bo ostatnio u nas padało.No i zawiedliśmy się na całego.Nie znaleźliśmy nawet śladu opieniek.Spotkaliśmy za to sąsiadkę ,która po kilku godzinach pobytu w lesie wracała z jednym kozakiem.Tak więc chcąc nie chcąc daliśmy sobie spokój z grzybami,porobiliśmy trochę zdjęć i wróciliśmy do domu.Może grzyby jeszcze będą w okolicznych lasach a może trzeba będzie kupować.Trudno przewidzieć.A przechadzka i tak była przyjemna.